creole red jambalaya με κοτόπουλο, γαρίδες και αντουίγ

Το περασμένο Σάββατο όταν γύρισα σπίτι από τη δουλειά άρχισα να φτιάχνω δείπνο.

Έκοψα λίγο μπρόκολο, έψαξα λίγο μπέικον, έφτιαξα μια μπεσαμέλ, έβρασα μερικά noodles και έτριψα ένα σωρό παλαιωμένο ιρλανδικό τσένταρ. Αφού ανακάτεψα όλα τα υλικά για τα σπιτικά μακαρόνια και το τυρί μου, άναψα τον φούρνο να προθερμανθεί ενώ έλιωσα λίγο βούτυρο για την επικάλυψη με ψίχα ψωμιού.

Με τη βαριά κατσαρόλα έτοιμη να μπει στο φούρνο για να φουσκώσει και να γίνει τραγανή, έφτασα κάτω για να ανοίξω την πόρτα του φούρνου. Τότε παρατήρησα ότι δεν έκανε ζέστη.
Πανικός.

Αν και δεν θα ξέρατε αν από τον αριθμό των αρτοσκευασμάτων βγαίνω από την κουζίνα μου, έχω πρόβλημα με τον φούρνο μου για πάνω από ένα χρόνο. Δεν θα μπω σε όλα τα συγκεκριμένα, αλλά ουσιαστικά αρχίζει να προθερμαίνεται αλλά θα σβήσει πριν έρθει σε θερμοκρασία. Μετά από μήνες που το αντιμετώπισα, τελικά κατάλαβα ότι αν ενεργοποιούσα τη σειρά θα ξεγελούσα τον φούρνο να ανάψει ξανά και θα ήμουν στην επιχείρηση.
Δηλαδή μέχρι το βράδυ που περίμενα να ψήσω ένα μεγάλο πιάτο με μακαρόνια και τυρί. Καμιά απάτη ή φασαρία δεν θα μπορούσε να αναγκάσει τον αρχαίο φούρνο του διαμερίσματός μου να ανάψει.

Σπασμένος φούρνος. Ο χειρότερος εφιάλτης μου.
Ήθελα να κλάψω.

Τύλιξα τα μακαρόνια και το τυρί και τα έβαλα στο ψυγείο, σταυρώνοντας τα δάχτυλά μου ότι θα δούλευε ξανά από θαύμα την επόμενη μέρα. Οχι.

Φυσικά ο ιδιοκτήτης μου σέρνει τα πόδια του για να το φτιάξει επίσης. Δεν ξέρει ποιος είμαι;

Λίγες μέρες αργότερα πήραμε επιτέλους έναν επισκευαστή για να ρίξει μια ματιά. Έπειτα από λιγότερο από πέντε λεπτά κουβέντας, λέει ευθαρσώς: «Α, είναι απλώς μια καμένη ασφάλεια».
Είχα αρκετό χρόνο για να αναπνεύσω με ανακούφιση προτού συνεχίσει: «Φυσικά δεν έχω μαζί μου, και είναι εκτός αποθέματος. Θα πρέπει να το παραγγείλουμε. Θα σας καλέσουμε σε λίγες μέρες».
Τρόπος να παίξω με τα εύθραυστα συναισθήματά μου κύριε Evil Repair Man. Αφού έφυγε, έψησα στο μικροκύματα ένα μπολ με μακαρόνια και τυρί που δεν είχαν ψηθεί ποτέ και έβαλα τα κλάματα.

Πέρασε άλλη μια μέρα πριν μάθω νέα από αυτούς, και καλή μου τύχη, αυτή η μικροσκοπική ηλίθια ασφάλεια έχει παραγγελθεί εκ νέου από τον κατασκευαστή και δεν ξέρουν πότε θα είναι ξανά σε απόθεμα. Ποιες είναι οι πιθανότητες;
Πότε είναι ο φούρνος μου μιλάμε; 100%.

Θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω ως ευκαιρία για να φτιάξω συνταγές χωρίς ψήσιμο και να πειραματιστώ με οποιεσδήποτε αλμυρές συνταγές για εστίες. Αλλά, φυσικά, ελλείψει του φούρνου μου, το μόνο που θέλω να κάνω είναι να ψήσω. Θέλω ακόμη και να ψήσω πράγματα που θα έκανα κανονικά στην εστία! Ξαφνικά με κυριεύει η λαχτάρα για ψητά αυγά, ψητό κοτόπουλο, δύο φορές ψητές πατάτες, ψητό κουνουπίδι. Η επιθυμία μου να ψήσω μπισκότα, συνήθως αρκετά δυνατά ήδη, ξαφνικά καταναλώνει. Με κυριεύει η ανησυχία ότι δεν θα μπορέσω να συμμετάσχω στο #bundtbakers αυτού του μήνα, που πλησιάζει γρήγορα.

Βαλλίζοντας αντί να ξεπερνώ, δεν μπορώ να σκεφτώ ένα μόνο πράγμα που θα μπορούσα να μοιραστώ εδώ που δεν θα απαιτούσε έναν λειτουργικό φούρνο. Ξεχάστε το γεγονός ότι τουλάχιστον οι μισές ή περισσότερες από τις συνταγές που έχω δημοσιεύσει μέχρι τώρα δεν το έχουν κάνει.

Μετά, ένα πρωί ξυπνάω και ξαφνικά ΠΡΕΠΕΙ να φτιάξω τζαμπαλάγια. συμβουλεύομαι αγαπημένη μου συνταγή για να κάνετε μερικές τροποποιήσεις. Συμβουλεύομαι άλλες συνταγές για να δω τι άλλο μπορεί να βελτιωθεί. Παραδόξως, ανακαλύπτω μερικές συνταγές που απαιτούν να συναρμολογηθεί το τζαμπαλάγια στην εστία και να τελειώσει στο φούρνο! ΤΙ?!?! ΓΙΑΤΙ!?!!?! Εντάξει, ξεχάστε το. Επιστροφή στην αρχική συνταγή για μαγειρικές εστίες που κοίταζα.

Το κυνήγι της συνταγής μου έδειξε τόσες πολλές διαφορετικές παραλλαγές στο jambalaya που αποφάσισα να στραφώ στη Wikipedia για κάποιες διευκρινίσεις. Όπως αποδεικνύεται, υπάρχουν στην πραγματικότητα τρεις διαφορετικές ποικιλίες Jambalaya, ανάλογα με τις περιοχές από τις οποίες προέρχονται και τα συστατικά που χρησιμοποιούνται.

Το στυλ που έφτιαξα ονομάζεται κόκκινο κρεολικό τζαμπαλάγια, ή κρεολικό τζαμπαλάγια πόλης. Αυτό είναι το πιο κοινό στυλ και η κύρια διαφορά μεταξύ αυτού και άλλων ποικιλιών είναι η χρήση ντομάτας. Το λιγότερο κοινό αγροτικό κρεολικό jambalaya είναι σχεδόν πανομοιότυπο, αλλά δεν χρησιμοποιεί ντομάτες στη συνταγή. Η τρίτη, και ακόμη λιγότερο κοινή ποικιλία είναι το Cajun ή «λευκή» τζαμπαλάγια, στην οποία το ρύζι μαγειρεύεται σε ζωμό χωριστά από το κρέας και τα λαχανικά και συνδυάζεται λίγο πριν το σερβίρισμα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι το Κρεολικό κόκκινο Jambalaya δημιουργήθηκε ως ένας τρόπος για να παρασκευαστεί η ισπανική παέγια χωρίς τη χρήση σαφράν που ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί εκείνη την εποχή. Στη θέση του κρόκου προστέθηκαν ντομάτες για γεύση, αλλά τελικά τα άλλα δύο στυλ προέκυψαν χωρίς τις ντομάτες.

Το σπίτι μυρίζει τελείως παραδεισένια ενώ αυτό βγάζει φυσαλίδες στην εστία (και όχι στο φούρνο), και η γεύση δεν θα μπορούσε να είναι πιο εκπληκτική. Τρυφερό ρύζι, τέλεια ψημένες γαρίδες, μαλακά μαγειρεμένα λαχανικά και αντουίγ με λίγη ωραία μπουκιά. Τα φρέσκα μυρωδικά, οι θρυμματισμένες ντομάτες και τα μπαχαρικά συνδυάζονται για να κάνουν ένα από τα πιο γευστικά πιάτα που έχω φάει εδώ και πολύ καιρό. Η χρήση καπνιστή πάπρικα κάνει πραγματικά τη διαφορά για να προσδώσει ένα ωραίο βάθος καπνού στο πιάτο και το καγιέν προσθέτει μια ευπρόσδεκτη θερμότητα.

Ανάλογα με το πόσο πικάντικα σας αρέσουν τα πράγματα, το επίπεδο θερμότητας μπορεί σίγουρα να προσαρμοστεί στα γούστα σας. Μου αρέσει το δικό μου αρκετά πικάντικο, γι’ αυτό χρησιμοποίησα το γεμάτο κουταλάκι του γλυκού καγιέν. Ένα κουταλάκι του γλυκού μπορεί να μην ακούγεται πολύ, αλλά το λίγο πάει πολύ και έδωσε σε αυτό το μεγάλο δοχείο με τζαμπαλάγια κάποια σοβαρή ζέστη. Μη διστάσετε να το μειώσετε στο 1/2 ή ακόμα και στο 1/4 κουταλάκι του γλυκού αν δεν αντέχετε τη θερμότητα, αλλά σας παρακαλώ να μην το παραλείψετε εντελώς διαφορετικά δεν το κάνετε σωστά!