Οι περισσότεροι δεν το συνειδητοποιούν, αλλά η τρέχουσα τάση είναι η τρίτη φορά που το «υπολογιστικό σύννεφο» έχει κυριαρχήσει, έχοντας αποτύχει δύο φορές στο παρελθόν.
Το cloud computing ήταν μαζί μας πολύ περισσότερο από όσο γνωρίζουμε οι περισσότεροι από εμάς – εκτός αν είστε ιστορικός ή το έχετε ζήσει. Μπορώ μόνο να ισχυριστώ ότι έχω δει το τελευταίο μέρος, τα τελευταία δέκα χρόνια. Έτσι, αντί για λεπτομερές ιστορικό, ας μιλήσουμε για την ιστορία του υπολογιστικού νέφους από γενικές ευρείες πινελιές και ας πάρουμε κάποια εικόνα του γιατί, αυτή τη φορά είναι εδώ για να μείνει. Μπορούμε να σκεφτούμε τρία επικαλυπτόμενα κύματα που οδήγησαν στην τρέχουσα κατάσταση:
Το πρώτο κύμα του Cloud Computing – δεκαετία του ’60
Θυμάμαι στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ακριβώς όταν άρχισα να χρησιμοποιώ ολοκαίνουργια Windows NT στην πρώτη μου δουλειά, το DEC είχε χαλάσει και το Unix (όχι το Linux) ήταν ΤΟ πρότυπο για κατανεμημένους υπολογιστές, βρήκα ένα περίεργο, παλιό βιβλίο από 1966 που απορρίπτονταν από τη βιβλιοθήκη: The Challenge of the Computer Utility του Ντάγκλας Φ. Πάρκχιλ.
Δίστασα να το πάρω σπίτι. δεν ταίριαζε με τίποτα που ξέρω για τους υπολογιστές. Ωστόσο, αυτό το σύντομο βιβλίο ήταν συναρπαστικό. Μίλησε για την υπολογιστική ισχύ ως παρόμοια με την ηλεκτρική ενέργεια ή το νερό, κάτι που θα μπορούσε να μοιραστεί και να διοχετευτεί για να χρησιμοποιηθεί από εκατομμύρια, και τα οικονομικά στοιχεία πίσω από αυτό. Κράτησα το βιβλίο, νιώθοντας ότι η τεχνολογία πίσω ήταν ήδη τριών δεκαετιών, αλλά ότι το οικονομικό μέρος του φαινόταν ακόμα σχετικό.
Μόνο στις αρχές της δεκαετίας του 2010, με τον ερχομό του Cloud Computing, συνειδητοποίησα τελικά τη σημασία αυτού του βιβλίου καθώς άρχισα όλο και περισσότερο σε ένα νέο πράγμα που ονομάζεται Azure και Amazon clouds.
Ένα αστείο γεγονός είναι ότι το ίδιο το βιβλίο έχει μια σύντομη ιστορία υπολογιστών στα πρώτα τέσσερα κεφάλαια (κεφάλαιο τέταρτο: «Early Computing Utilities»), και μόνο στο κεφάλαιο πέμπτο συνεχίζεται η πιο πρόσφατη τελευταία λέξη της τεχνολογίας σχετικά με τα συστήματα κοινής χρήσης χρόνου. Το Κεφάλαιο Έκτο αφορά την οικονομική πτυχή των βοηθητικών προγραμμάτων υπολογιστών, η οποία είναι σχεδόν οραματική στην πρόβλεψη όλων όσων συμβαίνουν τώρα με τα εξελισσόμενα μοντέλα τιμολόγησης AWS και Azure.
Παρά την αισιοδοξία του Parkhill και άλλων, η έννοια του α δημόσιο Η χρήση υπολογιστών βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα, λαμβάνοντας υπόψη την τεχνική πολυπλοκότητα του προβλήματος. Συνέχισε να εξελίσσεται ως ιδιωτικά συστήματα κοινής χρήσης χρόνου, με τα συστήματα DEC/UNIX να επιταχύνονται στη δεκαετία του ’70 και να γίνονται mainstream στη δεκαετία του ’80.
Το δεύτερο κύμα του Cloud Computing – η δεκαετία του ’90
Το δεύτερο αλληλεπικαλυπτόμενο κύμα προήλθε με την αξιοποίηση των τεχνικών προόδων ως θεμέλιο για την εξέλιξη της οικονομίας των υπολογιστών χρησιμότητας. Ο Perot, με την EDS, ήταν ένας από τους πρώτους υποστηρικτές της πώλησης χρόνου υπολογιστή και όχι υλικού σε πελάτες. Πήρε το προβάδισμα στη δεκαετία του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η βιομηχανία outsourcing είχε γίνει ένα σύνθετο τμήμα υπηρεσιών πληροφορικής, με εκατοντάδες εταιρείες που όχι μόνο θα πουλούσαν χρόνο στον υπολογιστή, αλλά και θα αναλάμβαναν τις υπηρεσίες πληροφορικής σας στο σύνολό τους.
Έγινε μάντρα της ημέρας η εστίαση στις βασικές δραστηριότητες και η εξωτερική ανάθεση όλων των μη βασικών επιχειρηματικών λειτουργιών σε αυτά τα γραφεία υπηρεσιών, όπως μερικές φορές ονομάζονταν από τα πρώτα χρόνια. Αυτό σήμαινε κοινή χρήση όχι μόνο υπολογιστικής υποδομής με άλλες επιχειρήσεις, αλλά και υπηρεσιών.
Οι περισσότερες από αυτές τις υπηρεσίες βασίζονταν αρχικά σε mainframe, όπως η IBM ή η Unisys. Η ίδια η IBM ήταν ένας μεγάλος πάροχος αυτού του είδους ενσωματωμένων υπηρεσιών πληροφορικής και δεν έμεινε στα δάφνη της μόνο με κοινές υπηρεσίες mainframe, έχοντας διακλαδωθεί για να αγκαλιάσει την επανάσταση των υπολογιστών που βοήθησε να ξεκινήσει. Ήταν η μεγάλη επιτυχία του Γκέρστνερ και γύρισε την εταιρεία.
Όλη αυτή η εστίαση στις βασικές υπηρεσίες μπορεί να ήταν συνέπεια ενός αρχική καλοπροαίρετη ιδέα ανασχεδιασμούαλλά κατέληξε να είναι ακριβό λόγω σχεδόν του κλειδώματος και της έλλειψης ανταγωνισμού.
Η μείωση των τιμών του υπολογιστικού υλικού που προκλήθηκε από την αδίστακτη εμπορευματοποίηση από την Compaq και την Dell ήταν τόσο πολύ σε πλήρη εξέλιξη, που περίπου το ’98 θυμάμαι ότι συνεργάστηκα με εταιρείες σε εταιρείες σε μεταναστεύσεις από τα γραφεία εξυπηρέτησης σε συστήματα διακομιστών εσωτερικού πελάτη. Ωστόσο, φαινόταν γύρω στο 1999 ότι ο κόσμος της «χρησιμότητας υπολογιστών» ήταν για την IBM και ιπποδύναμη να μοιραστούν, και η τυπική άποψη του κόσμου ήταν ως πελάτης συνδεδεμένος στο Μήτρα μεγάλο σύστημα υπολογιστή.
Εν τω μεταξύ, η τεχνολογία συνέχισε να εξελίσσεται με ταχεία πρόοδο στην εικονικοποίηση (όπως φαίνεται από την αστρική άνοδο του VMware ως de facto πρότυπο) στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ομαδοποίησηκαι κατανεμημένη πληροφορική (με αποκορύφωμα το Διαδίκτυο).
Οι περισσότερες εταιρείες επέλεξαν εσωτερικές φάρμες φθηνών διακομιστών με εικονικοποίηση λογισμικό όπως το VMWare. Η έλευση του Linux που αντικαθιστά όλα τα πράγματα του UNIX και το Ξεν Ο hypervisor έθεσε τις βάσεις για την εκτόπιση όλων των προηγούμενων διεκδικητών (IBM, HP και Sun) για την άφιξη του AWS.
Το τρίτο κύμα – η δεκαετία του 10
Το πώς μια εταιρεία που είχε αρχίσει να πουλάει βιβλία στο Διαδίκτυο δέκα χρόνια πριν είχε γίνει ο κύριος υποστηρικτής της πώλησης βοηθητικών υπολογιστών (που τώρα αποκαλούνται παντού “δημόσιες υπηρεσίες Cloud”) είναι ένα συναρπαστικό θέμα από μόνο του. Ωστόσο δεν ήταν χωρίς προηγούμενο: το διαβόητο Enron η εταιρεία είχε ήδη στο στόχο της «να εμπορεύεται εύρος ζώνης όπως εμπορευόταν πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ηλεκτρική ενέργεια κ.λπ.». Η Amazon χρησιμοποίησε λίγο πολύ την ήδη υπάρχουσα ικανότητά της να πουλάει οτιδήποτε, για να πουλήσει κάτι ακόμα: την πλεονάζουσα χωρητικότητα των κέντρων δεδομένων της.
Χρειάστηκε μια εκπληκτική προσπάθεια αλλαγής από τη Microsoft για την πρόσληψη του Ray Ozzie, ο οποίος υπερασπίστηκε το σύννεφο και αυτό που έγινε Azure, και επαναπροσαρμογή για ανάπτυξη. Σήμερα μιλάτε λίγο πολύ για τρία σύννεφα: δύο σημαντικούς διεκδικητές με το AWS ως γίγαντα, το Azure που έρχεται γρήγορα και Google Cloud ένα μακρινό τρίτο. Οι IBM, HP, Dell/EMC είναι πλέον οι νάνοι:
Όλη αυτή η προσπάθεια έχει αποδώσει στην Amazon και τη Microsoft Γιατί αυτή η τρίτη φορά είναι γοητεία; Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μέχρι το 2008, όλα τα τεχνολογικά στοιχεία είχαν τεθεί σε εφαρμογή για την παροχή αξιόπιστων υπηρεσιών κοινής ωφέλειας για δημόσια χρήση υπολογιστών. Από το βιβλίο του Pfister (αρχικά για τα clusters, αλλά αυτά είναι τα τεχνικά θεμέλια της υψηλής διαθεσιμότητας), εδώ είναι οι τυπικοί τεχνικοί λόγοι για τους οποίους το θέλετε: απόδοση, διαθεσιμότητα, αναλογία τιμής/απόδοσης, ικανότητα σταδιακής ανάπτυξης, κλιμάκωση.
Σύμφωνα με τον Pfister, υπάρχει επίσης η «εξάλειψη των αχρησιμοποίητων υπολογιστικών κύκλων» ως λόγος για τον οποίο θέλετε τα συμπλέγματα υπολογιστών, και επομένως, το Cloud. Στην κορυφή της τεχνικής πλατφόρμας, η Amazon είχε επίσης καταλάβει τα μοτίβα εφοδιαστικής και οικονομίας, και τώρα το ίδιο κάνουν και οι άλλοι πάροχοι.
Το Cloud επίσης συνοψίζει και εμπορευματοποιεί όλα τα καλύτερα μοτίβα υλοποίησης, από σχεδιασμός λογισμικού αυτά, να αρχιτεκτονικόςκαι το δικό του μοτίβα υπολογιστικού νέφους. Είναι μια μαζική αντιπαραβολή και αναδιανομή της γνώσης, και σε αυτό το θεμέλιο βασίζεται η σταθερότητά της.
Οι δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφελείας υπολογιστών είναι εδώ για να μείνουν. Το Cloud Computing έχει επιτέλους την ευκαιρία να εκπληρώσει τις δυνατότητές του στο MIT στις αρχές της δεκαετίας του ’60.
