Θα πρέπει να επιστρέψουμε στο προηγούμενο της υποδοχής των μαθητών στη νέα σχολική χρονιά με φρέσκους σχεδιαστές.
Ευγένεια | Wikimedia Commons
Νόμιζα ότι ήμουν έτοιμος για το τελειόφοιτό μου. Και σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις ενός φοιτητή στο Hillsdale College, ήμουν. Είχα επιμεληθεί προσεκτικά τα μαθήματά μου, είχα δημιουργήσει αυτό που ήταν σίγουρο ότι θα γίνονταν ισόβιες φιλίες και είχα εξασφαλίσει το δικό μου σπίτι εκτός πανεπιστημιούπολης.
Αλλά τίποτα δεν θα μπορούσε να με προετοιμάσει για το πόσο γρήγορα διαλύθηκε η ζωή μου. Έφτασα στο Γραφείο Φοιτητών Δραστηριοτήτων την περασμένη εβδομάδα και είδα ότι ένας Σχεδιαστής Φοιτητών του Κολλεγίου Hillsdale δεν ήταν εκεί και με περίμενε. Ο σχεδιαστής, η παρουσία του οποίου ήταν τόσο αξιόπιστη όσο ένας πρωτοετής που έλεγε «Τι είναι το καλό;» αστείο, είχε φύγει, και μαζί του πήγε η οργάνωση και το κίνητρό μου.
Ο ετήσιος προγραμματιστής ήταν μαζί μου από την πρώτη μου χρονιά και πάντα με καθοδηγούσε προς την ακαδημαϊκή επιτυχία. Κάθε βράδυ, καθόμουν μαζί του για να σχεδιάσω προσεκτικά την επόμενη μέρα, φτιάχνοντας λίστες υποχρεώσεων, στόχους και ένα πρόγραμμα. Δεν έγιναν όλα όσα έγραψα, αλλά ο σχεδιαστής με βοήθησε να διατηρήσω τις προτεραιότητές μου ευθείες και να οπτικοποιήσω κάθε εβδομάδα.
Τώρα που πηγαίνω χωρίς προγραμματισμό, κάθε μέρα είναι ένας ανεμοστρόβιλος απροσδιόριστων προσπαθειών και τσαλακωμένων σημειώσεων: Ποιες σελίδες έπρεπε να μεταφράσω στα Λατινικά; Μου είπε ο Δρ Γκαετάνο να διαβάσω την πραγματεία του Αυγουστίνου ή του Ακινάτη για τη χάρη; Πότε προγραμμάτισα τη μεσημεριανή μου συνάντηση;
Μέσα στη σύγχυση μου, έχω περάσει πολλές φορές από το Γραφείο Φοιτητών Δραστηριοτήτων, ελπίζοντας ότι θα εμφανιζόταν ένας σωρός σχεδιαστών στο γραφείο του SAO. Αλλά δυστυχώς, κανένας δεν έχει — μόνο μια θλιβερή στοίβα από φυλλάδια «Γυναικεία Στρογγυλή Τράπεζα» και φυλλάδια «Man Up» που κανένας μαθητής δεν έχει διεκδικήσει. Το «The Mentor», ένα περιοδικό που ισχυρίζεται ότι βοηθά τους μαθητές να προσαρμοστούν στη ζωή του κολεγίου, βρίσκεται εκεί που θα έπρεπε οι σχεδιαστές. Πώς όμως μπορούμε να πετύχουμε αν δεν έχουμε σχεδιαστές;
Ο ετήσιος προγραμματιστής εκτυπώθηκε χάρη στη γενναιόδωρη χρηματοδότηση της Φοιτητικής Ομοσπονδίας. Εκτός από ένα ημερολόγιο, περιλάμβανε ένα εγχειρίδιο μαθητή με πληροφορίες για το τμήμα, επαφές για τις επιχειρήσεις του Hillsdale, ώρες λειτουργίας κτιρίων και πολλά άλλα. Φέτος, η Student Affairs δημοσίευσε το εγχειρίδιο στο διαδίκτυο, εμποδίζοντας τη Φοιτητική Ομοσπονδία να ξοδέψει χρήματα για τον προγραμματιστή.
Αλλά η διοίκηση δεν έπρεπε να έχει πάρει την απόφαση μόνη της, ειδικά όταν δεν πληρώνει για τους σχεδιαστές. Αν το φοιτητικό σώμα θέλει σχεδιαστές, κάτι που αποτελεί προηγούμενο εδώ και χρόνια, η Φοιτητική Ομοσπονδία θα έπρεπε να έχει λόγο.
Ίσως η λογική λύση στο πρόβλημά μου είναι να αγοράσω τον εαυτό μου έναν σχεδιαστή, αλλά δεν θα το κάνω. Μέχρι να λάβω το δωρεάν πρόγραμμα σχεδιασμού μου, θα συνεχίσω να γράφω τις λίστες υποχρεώσεών μου σε εφεδρικά φύλλα και χαρτί εκτυπωτή από τη βιβλιοθήκη.
Στους πρωτοετείς, απολαύστε την μακάρια άγνοιά σας. Στους συμπολίτες μου της ανώτερης τάξης, σταθείτε μαζί μου αλληλέγγυοι. Στους καθηγητές μου, παρακαλώ συγχωρήστε το αναπόφευκτο ολίσθημα στους βαθμούς μου.
Και τέλος, στον εκδότη μου, λυπάμαι που σας έλαβα αυτό το κομμάτι αργά. Θα είχα τελειώσει στην ώρα μου αν μπορούσα να το είχα γράψει στον προγραμματιστή μου.
